එම් කේ රොක්සාමි ගී එකතුව – M K Rocksamy Song Collection -PART – 04
එම් කේ රොක්සාමි තැනූ – වැයූ අම මී ගි බිඳු – 04 වන දිගහැරුම
අකාස්මිකව මතුදිනක වෙන්නට නියමිත කිසියම් විපතක් උපවිඥානයෙන් පැන නැංවීදෝ ’වෙන්කට්’ මෙවදන් ඉන්ද‍්‍රජාලික ’වදන් මැවිසුරු’ කරුණාරත්න අබේසේකරයන්ගෙන් ලියවා ගනු ලැබ ’බෙග්’ ලවා ගයනා කරවා සිය නිර්මාණය සැරසිය.
ඔහු ගැයු අනෙක් ගීය ’ශ්රී නිහාල් ජයසිංහ’ නම් වූ කලාකරුවාගේ පබඳිනු ලැබු අතර මෙකී ගීත ද්විත්වයම දශක ගණනක ඇවෑමෙන් ’බෙග්’ ගැයූ විශීෂ්ඨතම බොදුබැති ගී පෙළ සමග රැඳෙන්නේය
සකල සතම බොදු බැතියෙන්…..
නමදින සුරහැර හැම වේලේ ……………….
සුගත තථාගත ලෝක සිවංකර ……………..
සම්බුදු සිරිපාදේ ……………………
50 දශකයේ සිට ඔබ්බට ’රොක් මාස්ටර්’ වු ඔහු තරම් කාර්ය බහුල වූ සංගීතඥයෙක් නොසිටින්න ඇතැයි හැගී යන්නේ ඔහු එදවස ’සැක්සෆෝනයෙන්’ හා පසුව ’වයලීනයෙන්’ සහභාගී නොවු ගුවන් විදුලි ගීත පටිගකරීමක්, සිනමා ගී පටිගතකිරීමක් හෝ වෙළඳ තැටි – කැසට් ගත කිරීමක්, ඒක පුද්ගල සංගීත ප‍්‍රසංගයක් නොතිබුු තරම් නිසාය. 70 දශකයේ ජනප‍්‍රියත්වයේ හිනිපෙත්තේ වැජඹි ගුවන් විදුලි ගායක ගායිකාවන් විමසද්දී බොහෝ විට ඔවුන් ගේ වාද්‍ය වෘන්දයේ ’රොක්සාමි’ වාදනය කරනවා දක්නා ලදැයි හෙළිරවු කරති.
අතිශය නිහතමානී උදාර මානව ගුණාංගයන්ගෙන් පිරිපුන් ඔහු ගේ ශ‍්‍රම දායකත්වය වෙනුවෙන් තමන්ට ලැබිය යුතුව තිබුනු ගෙවිම් අනුග‍්‍රහකයන් විසින් පැහැර හැර තිබුනද, අමතක කර දමා තිබුනද ඔහු ඒවා පසුපස හඹා යන්නට වෙර නොදැරූ බව ඔහුගේ හිතවතුන් කියා සිටියි. තමන් නිරතවන කාර්ය භාරය තමන්ගේ වගකීම නොපිරිහෙලා නොපැකිළිව ඉටු කර දෙන්නට හැමවිටම උත්සහ දැරූ ඔහු එය ඉතා හොඳින් අඩුලුහුඬකම් වලින් තොරව සිදුකර දෙන්නට වගබලා ගත්තේය. ඒ ’දිමනාව’ ඔහු කිසිසේත් ප‍්‍රමුඛ කොට නොසැළකු නිසාය.
1978 වසරේ ’සිරිපතුල’ සිනමා නිර්මාණය තිරගත වෙද්දී දිවයින පුර බොදුනුවන්ගේ ප‍්‍රබෝධයක් ඇතිවෙමින් තිබිනි. දිවයිනේ මුල්වරට ඉන්දිය රජයේ අනුග‍්‍රහයෙන් ’කපිලවස්තුපුර සර්වඥධාතු’ ලක් දිවයිනට වැඩමවා උත්සවාකාරයෙන් දිවයිනේ අස්සක් මුල්ලක් නෑර ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් තිබු සමයයි ඒ. රොක්සාමි හැදු ’සකල සතම’ එදා දොරින් දොර නගරයෙන් නගරය ගමක් ගමක් පාසා රැව් පිළිරැව් දුන්නේ බෙග් මාස්ටර් ගේ ජනප‍්‍රියතම බොදු ගීතය වු ’බුද්ධං සරණං ගච්ඡුාමි’ කරට කර සිටිමිනි.
එහෙත් එතැන් හි සිට පස්වසක් ඉක්ම ගිය කල්හී මෑත ලක් ඉතිහාසයේ එදාමෙදාතුර රගදැක්වූ අතිශය අමානුෂික කෘරතර ජවනිකා පෙළ අගනුවර විදී වේදිකා කරගනිමින් පෙළගැසෙමින් පැවතියේ ’ඇසළ මහේ’ අවසන් සතිය ගෙවියද්දීය. බටහිර ගොපඵ සිනමාවද පරදාළු ගත ළොමුදැහැගෙන්වෙන් ත‍්‍රාසජනක රූපරාමු ලොව සතර දිග්භාගයේ රූප මධ්‍යයෙන් දිගැහැරෙනු ලැබීය.
එකී සියවසේ දැවැන්තම ’අග්නි බිලි පූජාව’ ලක් පින් බිමේ පැවැත්වෙද්දී මැදියම් ? අහස සිසාර හත්පස ඒකාලෝක කරමින් අග්නිජාලා පැතිර ගියේය. අපිරිමිත සෑදෑ ගුණයෙන් සහ පෙරනොවූ විරූ දෑ අබිමනින් දෝ ඔවුහු යුහුසුඵව ’ප‍්‍රාණය ඉල්ලා හඞා වැටෙන මානවයන් ’ අග්නි දෙවියන්හට පුදදෙන්නට විය.
මාර්ගයේ ඔබමොබ දිවයන රථ පදවන්නන් විරුද්ධ පිළේ සාමාජිකයන් වී නම් ඔවුන්ගේ ආගමික ශුද්ධ ග‍්‍රන්ථයක් වූ ’රාමායණයේ’ කියැවෙන ලෙසින් ’සීතාවන් ගේ පතිවත කිරාමැන බැලිමේ’ ප‍්‍රායෝගික පරික්‍ෂණයට එහිදී සජීවි ලෙස රග දැක්වෙමින් තිබුනි. මේ වාරයේ ඊට ’සිතාවරුන්’ මෙන්ම ’රාමා – ලක්‍ෂමන්’ වරුද බුරුතු පිටින් ගොදුරු කෙරිනි.
එසේ තැන්හි තැන්හි ’කිහිරි අගුරු’ බවට පත් වූ සිරුරු වගතුග පසුවිපරමේදී දැන හැඳින ගැන්මට ලැබුනු අනුවේදනීය පුවත් බොහෝ වන්නට ඇත. එදා ’සිරිපතුල’ කථා පුවත ගෙනහැරපාමින් බොදුණුවන් සැදැහ වඩවූ ඔහු ’කේ වෙන්කටසාලවන්’ මෙදා එසේ ඔවුන් අතර සිටි අල්පයක් වූ ’පවිටු මැරයන්’ හමුවේ ඛේදනීය ලෙස සිය අවසන් හුස්ම කඵ දුම්රොටු අතරට මුසුකර දී තිබිනි.
තිස්හයවසක අයූකාලයක් යෙහෙන් වැජඹෙමින් පැවතී ’ලක් සළ රූ’ කලාවේ ප‍්‍රාණනාළිය බඳු ’චිත‍්‍රාගාර’ ’අමිල අගයකින් යුතු සිනමා සළ රූ සේයා පටල’ ’සැකසුම් උපාංග’ ’සිනමාශාලා’ අඵදුහුලී රැගත් දුම්වළාපටල අඳූරු අහස් කුස වඩාත් අඳුරු කරමින් වසා පැතිර ගියේ එතැන් සිට මතු එළඹෙන හෙළ සිනමාවේ අඳුරු යුගයේ සේයා රූ මවමිනි.
දශක දෙකකට අධික කාලයකදී මතු සඳහන් කළ රසපූර්ණ සත්සර නාද රටා මවමින් ගීත ලොළීන් සිත් රංජනය කළාවු මෝහනීය නාදමාලා වැයූනු ඒ මාහැගි වයලීනයේ තත් රැහැන් සිඳි ගැලවී ගොස් තිබුනි. ’උදේ හවා දශක ගණනාවක් සිය ස්වාමියා ගේ ළමැද පහස ලැබු එය අඵ දුහුවිලි පිරුණු ඉදිරි අංගනයේ පොළව සිප අසරණව වැතිරි සිටියේය. පසෙකින් පොඩිකර දැමු ’රොක්සාමි’ ගේ සරණ බන්ධනයේ සේයා රූ සිහිවනය ඊට තනි රැක්කා සේය.
සහෝදර කලාකරුවන් දශක ගණනක සිට දැයක් නැළවු සැනසූ ’රොක්සාමි’ සංගීතවේදියා ඇතුඵ ඔහුගේ පවුලේ සාමාජිකයන් යුහුසුඵව නොපමාව රැක ගන්නට දිවි පරදුවට තබා ක‍්‍රිය කළේය. ලගින්ම පදිංචි වී සිටි ’ඩයමන්ඩ් පෙරේරා’ සහෝදර වාදක සහෘදයා සිය අතිජාත මිතුරු වාදකයාද එවකට පිළිවෙලින් 17 සහ 15 වියැතිව සිටි ඔහුගේ පාසල් යන දියණිවරුන්ද ඔවුන් දෙදෙනාට වැඩිමල් ’පුතු’ ද රැකබලා ගනු ලැබ අතර දුර ඇමතුමක දුර අන්තයේ රැඳි සහෝදර සංගීතවේදී ’සරත් දසනායක’ යන් වෙතින් ’සදාදර වයලීනය’ තමන්ට සදහටම අහිමි නොවූ බව දැනගත් ’රොක්සාමි’ සිය නෙතින් රූරා ගලා හැළෙන කදුඵ බිංදු වෙතින් හදවත දවාඵ සංතාප ගින්න නිවාගත්තේය.
’ලංකාණ්ඩුව’ විසින් පවත්වාගෙන යනු ලැබු ’සරණාගත කඳවුරු ගතවි’ සති මාස ගනන් හිස් අහසට දුක් සුසුම් පොදි මුදාලු දස දහස් ගණන් දනන් අතරට ඔහුගේ දුක්වේදනාද එක්කරන්නට ඉඩ නොතැබූ ’කේමදාසයන්’ ඔවුන් ඔහුගේ නිවහන වෙත කැන්දා ගනු ලැබිය.
’ඒ දක්වා කලා ලෝලී ලක් වැසියන් වෙත දයා පරශව සහන් සුවය ලගාකර දුන් ’සරසවි දේවීය’ එයින් නික්ම ගියැ වැන්න. එසේ උදා වූයේ ’ලාංකීය සිනමා – නාට්‍ය – සංගීත’ කලාවේ පරිහානි යුගය වන්නට ඇත. එතැන් සිට යම්තම් පස්වසක් ඉකුත් වී මද කලක් ගතවූ කල්හී 1988 නොවැම්බර් 20 දින දී මේ අසහාය සංගීතවේදියා ද අවසන් සුසුම් පොදින් ලක් මව පුදා සපනස්වියක දිවිමග සැරිය නිමා කලේය.
සමාප්තයි
(විශේෂ ස්තුතිය – ඉන්ද්රානි රොක්සාමි මහත්මිය වෙතට)
~සටහන් පෙළගැස්ම~
Prabath Rajasooriya
ලිපියේ දැනුම මිතුරන් සමගින් බෙදා ගන්න
ඔබගේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන්න…
